Errare humanum est

Back with a new batch!

31/07/2004

Op repeat (2)

Well, someone told me yesterday
That when you throw your love away
You act as if you don't care
You look as if you're going somewhere
But I just can't convince myself
I couldn't live with no one else
And I can only play that part
And sit and nurse my broken heart, so lonely
So lonely, so lonely, so lonely
So lonely, so lonely, so lonely
So lonely, so lonely, so lonely
So lonely, so lonely

Now no-one's knocked upon my door
For a thousand years, or more
All made up and nowhere to go
Welcome to this one man show
Just take a seat, they're always free
No surprise, no mystery
In this theatre that I call my soul
I always play the starring role, so lonely
So lonely, so lonely, so lonely
So lonely, so lonely, so lonely
So lonely, so lonely, so lonely
So lonely, so lonelySo lonely
So lonely, so lonely, so lonely
So lonely, so lonely, so lonely
I feel lonely, I'm so lonely, I feel so low
I feel lonely, I'm so lonely, I feel so low
The police - So lonely

28/07/2004

Op repeat

So, so you think you can tell Heaven from Hell,
blue skies from pain.
Can you tell a green field from a cold steel rail?
A smile from a veil?
Do you think you can tell?
And did they get you to trade your heroes for ghosts?
Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze?
Cold comfort for change?
And did you exchange a walk on part in the war for a lead role in a cage?
How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year,
Running over the same old ground.
What have you found? The same old fears.
Wish you were here.

Pink Floyd Wish You Were Here

26/07/2004

Irc Intellect

Chatten over Marco Polo
[00:21:45] <@Koffie> waarom heetie eigenlijk polo? heeftie polo uitgevonden ofzo?
[00:21:46] <@Koffie> ;)
[00:22:06] nee hij had een naam nodig voor zn kledinglijn
[00:22:34] <@Koffie> o ja
[00:22:49] <@Koffie> das waar ook

14/07/2004

De plafonière die vast zit aan mijn plafondventilator fungeert als klankkast waardoor de elktromotor raar gaat tikken. Ik heb het hele ding eens uitelkaar geschroefd, en weer inelkaar gezet, maar ik kon er niets aan veranderen. Blijkt bij het remonteren (wat echt een #$*%#%*!!! klusje is) het gewoon die stomme plafonière (die ik toch al niet gebruikte) te zijn. Nu snort ie tevreden aan mijn plafonneke. Zo goed als geruisloos. Ik moet alleen niet omhoog kijken, want het hele geval ziet er niet meer uit. Trouwens toch een miskoop geweest dat ding, want sinds ik hem heb is de temperatuur niet meer voven de twintig graden geweest. Kutklimaat.

12/07/2004

Het regent in Bretagne
De Bretoenen moedigen de slaven aan
De weg voert langs côtes en Motagnes
Met een finish op een sintelbaan

De treurnis van de koers
Straalt van die verzopen koppen
De bek verbeten open;
niemand denkt aan stoppen

De wind van zee zit op de kop
Het peloton zit op een waaier
En plots, bovenop een heuveltop

Stoempt er een van tussen
Is deze natte gladiator taaier
Of zal de meute zijn triomfbrand blussen?

07/07/2004

Waarom wielrennen leuk is
Vaak krijg ik de vraag: wat is er nou leuk aan een hele dag wielrennen kijken? Vorige zomer, tijdens de tourweken, toen de gemiddelde nachttemperatuur hoger was dan die van dit jaars dagen, heb ik de gehele zomer voor de televisie gezeten. Integrale bergritten keek ik integraal mee, van 11 uur ’s ochtends, tot half zes ’s avonds. Of ik mee ging zwemmen in de Agnietenplas? Neen, er was wielrennen. Om een of andere onduidelijke redenen werd dit niet begrepen.
Welnu, ongelovigen, ik zal u vertellen wat de magie is van wielrennen, wat zo verslavend is aan de slaven van de weg en waarom er mensen zijn die gedichten maken over kasseistroken, vertellen over hun koersen in Frankrijk en er films over de legendes uit de wielerwereld worden gemaakt.

Ten eerste de sport zelf. Het spelletje dat wielrennen heet, is niet hetzelfde als zo hard mogelijk fietsen. Het is waar dat hard fietsen een onderdeel van wielrennen is, maar de sterkste wielrenner wint niet per se. Degene die het hardste kan, verliest zelfs vaak. Dit komt, omdat in het (mannen-) wielrennen andere zaken meespelen dan brute spierkracht. Een der grootste klassieke renners, waarbij spierkracht een nog grotere rol speelt dan bijvoorbeeld een klimtijdrit, waarbij het belangrijk is dat je juist niet zo sterk bent (veel kracht betekend namelijk veel gewicht, Iban Mayo, die in de Dauphiné Liberé de klimtijdrit won, en gisteren op de keien vier minuten aan de broek werd gesmeerd, weegt 58 kilo), Peter van Petegem, staat bekend om zijn rekenkunsten. Sterker nog: de jongen scoorde op de middelbare school vijf jaar achtereen 80% op zijn wiskunde proefwerken.
Voor verschillende races, zijn er verschillende favorieten, types en tactieken. Net zoals voetbal meer is dan 22 jongens die achter een bal aan rennen ten einde zoveel mogelijk doelpunten te maken, is er, speltechnisch, veel meer om van te genieten. Denk aan de CSC ploeg, die in Parijs-Nice vriend en vijand verraste door in de eerste etappes in een waaier te gaan rijden, en zo het halve peloton voor de eindzege elimineerden.

Ten tweede, de enorme kracht die wielrennen kost. Neem van mij aan, het is een totale absurde opgave om te doen wat die jongens doen. Ik heb mijn eigen racefiets vanaf maart, en daarop nu iets meer dan twee en een half duizend kilometer gereden. Dat is, in tourtermen het hele ding, minus twee etappes en de ploegen tijdrit. En ik heb pijn gehad mensen, ik ben leeg geweest, ik ben diep gegaan. Kortom, het respect voor wat die jongens doen, is groot. En ik rijd over asfalt. Vlak asfalt. In de zon.
De muur van Gerardsbergen is, in schoon Vlaams, een Kaske. Het is een stijl kreng, Baden Cooke, de Australische sprinter die vorig jaar in de tour de france op het laatste moment de Groene trui afsnoepte van zijn landgenoot Robbie McEwen, liet zich de woorden ‘Oh, my God’ ontvallen nadat hij ‘the mjoer’ had verkend. En er ligt geen asfalt op. En ze moeten erover heen als ze al 230 kilometer hebben gefietst. Allen de gedachte al doet mij rillen. Heb je je wel eens afgevraagd hoe een fiets zich op het carrefour de l’arbre – een vijfsterrenstrook kasseien in Parijs-Roubaix, een klassieker die met recht de hel van het noorden wordt genoemd – gedraagt? En met welke lichaamsdelen die jongens op een fiets zitten?
Bovendien is sneeuw, tijdens bijvoorbeeld de Omloop het Volk, of in de Giro, niet uitgesloten. Erik Breukink is ooit, bovenop de Gavia, met een bevroren neus, in een gillende sneeuwstorm, gefinisht.

Ten derde is er natuurlijk de diversiteit. Een peloton bestaat uit ongeveer 180 mannen, die alle 180 een herhaal hebben. De droom van Jens Voigt (de renner die samen met Bram de Groot gisteren een gooi naar het geel deed en dat vandaag in de ploegentijdrit weer zal proberen): een ijssalon uitbaten. Oscar Freire (de sprinter van Rabobank die Zabel in de Milaan-San Remo van dit jaar in de laatste meter wist te kloppen) die na een training bij een Lissabons verkeerslicht wegdroomt, vervolgens zijn makkers kwijtraakt, de weg naar het hotel niet meer weet en de taxichauffeur ook de naam van het hotel schuldig moet blijven. Na een speurtocht van ruim veertig kilometer, met de fiets in de koffer, vindt de taxi het hotel. Op de achterbank ligt Oscar Freire te slapen. Ullrich, die samen met Vinokourov in Kazachstan drinkgelagen aanrichten en wilde zwijnen schieten. Lance Armstrongs wonderlijke teelbalkanker verhaal, hoe Michael Boogerd trouwde met een rondemiss enzovoorts.

Ten vierde, de mythologie. De saga van wat was, de legendes van wat is, en de records die zullen komen. Eddy Merckx, Fausto Coppi, de Mont Ventoux, Festina, Meerbeke, Troisville, de Muur, de Champs Elysee. De records, de statistieken, de gemiddelden, de feitjes. Het is net eiwit, hoe meer je de heroïek opklopt, hoe meer het wordt. Door liefde voor de sport, krijg je nog meer liefde voor de sport. En hoe meer je er van begint te weten, hoe leuker het wordt. En met iemand die daar zo gepassioneerd over kan vertellen als Michel Wuyts op de televisie, of een Marijn Prakke in je vriendenkring gaat dat snel. En de heldenverering gaat ver. In België namen ze dit voorjaar afscheid van Johan Musseeuw, die in Parijs Roubaix nog kans had op de overwinning (ware het niet dat hij lek reed en de overwinning aan Bakstaed moest laten). Er kwamen meer mensen af op zijn afscheidscriterium, dat hij natuurlijk won, dan naar Pinkpop. Er is meer dan vijftien duizend euro betaald voor zijn fiets – opbrengst naar een kinkerkankerfonds. In het zuiden van Frankrijk staat een wielerkerk. De muren zijn daar behangen met de shirtjes van onder andere Indurain en andere grootheden uit de tour. Tussen de mariabeeldjes hangt een finishfoto uit 1975. Er zijn lieden die een moord doen voor een petje dat is gedragen door Leif Hoste of wonderboy Tom Boonen. Peter Lusse – Eddy uit Vrienden – is een Joop Zoetemelk fan en keek gisteravond blijer dan een 12 jarige in een breezershoppe. Ik kan verder gaan hoor, maar dat lijkt me niet nodig.

Foto's vbnb: Parijs Roubaix, in de regen veranderen de kasseistroken die de helleklassieker zo zwaar maken in een spekgladde modderplas, de Muur van Gerardsbergen, de finishfoto uit 1958.
De sluwe primaat

In de Intermediair van afgelopen week stond een mooi verhaal over de code Tabaksblat. Geestig aan dit verhaal was niet zozeer de strekking (de code kan de old boys eigenlijk niets schelen) maar waren de kadertjes waaruit bleek dat Morris zelf degene was die het meeste verdiende van alle commissarissen. Dat dit komt door de beloning van een slordige 280.000 euro die Tabaksblat verdiend bij Reed Elsevier (die volgens het verhaal het Angelsaksische model hanteren waardoor de functie die Neelie Kroes (een van de weinige vrouwelijke old boys) naar eigen zeggen niet voor het geld, maar voor de lol uitoefent). Overigens mogen de lonen voor topcommissarissen volgens Morris best nog omhoog. Het is tenslotte niet zo maar een bijbaantje: het is een vak!

Hoe groot is het contrast in het interview met de boeddhistische filantropische multimiljonair Jacob Gelt Dekker (toevallig, die tweede naam?) die over de graaicultuur aan de top zegt: “Ik neem het die topmannen zeer kwalijk. Hun huis, de borsten van hun vrouw, de boot: het moet almaar groter. Ik heb minachting voor mensen die zonodig overdreven moeten consumeren.”

Volgens het redactioneeltje dat het artikel in de beginpagina’s van Intermediair begeleidt krijg je, als je met pinda’s betaald, apen voor de functie. Dit zou wel eens op meer vlakken waar kunnen zijn dan de uitspraak doet vermoeden, want de Volkskrant van afgelopen zaterdag berichtte in het speciale zomerkatern Intermezzo, op de wetenschapspagina’s over een onderzoek naar het hersenschors onder primaten. Blijkens dit onderzoek zijn sociale ontwikkelingen de motor achter de groei in hersenschors. Sluwe apen, die bijvoorbeeld desinteresse tonen voor een lekker hapje zodat het niet gestolen wordt, krijgen na tien miljoen jaar een commissariaat bij Reed Elsevier.

05/07/2004

Marijn Prakke

laat zich iets ontvallen

"Het lijkt me voor een vrouw vrij afstotelijk, een man met maar 1 bal. Een eneuch. Vreemd trouwens, een eenoog heeft maar een oog, dat zegt helemaal niets over zijn contingent aan ballen."

N.B. Marijn ontkent dat hij dit zo heeft gezegd. Feitelijk heeft hij het woord eneuch nooit in de mond genomen. Dat heb ik zelf gedaan. Bij voorbaat excuses.
Marijn moet eigenlijk niet zo zeuren. De strekking van zijn woorden is op deze manier waarheidsgetrouw samengevat. Zijn feitelijke woorden zijn derhalve volstrekt onbelangrijk. Laten we eerlijk zijn, op wat die jongen feitelijk te melden heeft, zitten u en ik feitelijk toch niet te wachten. Overigens maak ik het zelf wel uit hoe ik P. citeer. Als ik in deze rubriek zou willen zeggen dat P. zich liet ontvallen dat hij het liefst een paard zou willen insmeren met jojoba-olie, dan doe ik dat. Dat is nou eenmaal de macht van de hoofdredactie.
Muilezel

Een muilezel is best een dom beest
Er is geen enkel belanghebbend boek wat hij leest
En hij is ook nimmer in een museum geweest
Hij heeft, kortom, een maar matig ontwikkelde geest

Toch is een muilezel niet onsympathiek
En beschikt over een goed gestel voor atletiek
En de muilezel is derhalve rap, vite en kwiek
En op de finishfoto is hij best fotogeniek

Daarom mag voor mij de muilezel wel naar Athene
Zelfs voor de honderdtien meter horden
Want al is de muilezel nooit erg ontwikkeld geworden
Het kreng heeft een gemeen sprintje in de benen